بررسی وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان کارشناسی پرستاری و ارایه راهکارهای کاربردی مبتنی بر مشکلات

مقدمه: بررسی نظرات دانشجویان پرستاری در مورد وضعیت آموزش بالینی می تواند منجر به شناسایی مشکلات و ارتقای کیفیت آموزش بالینی شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و ارایه راهکارهای کاربردی مبتنی بر مشکلات انجام شده است. روش: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 140 نفر از دانشجویان ترم دوم تا هشتم کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی غیرنسبتی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای روا و پایا شامل دو بخش (اطلاعات دموگرافیک و وضعیت آموزش بالینی) بود. پس از جمع آوری داده ها، داده ها با نرم افزارspss v.15 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (فراوانی) و تحلیلی (کای اسکوئر) تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری برای سنجش ارتباط میان اطلاعات دموگرافیک و وضعیت آموزش بالینی (05/0p<) در نظر گرفته شد. یافته ها: مهم ترین مشکل آموزش بالینی در بعد مدیریتی، آموزشی، محیطی، انگیزشی و پرسنلی به ترتیب به حساب نیامدن زمان کارآموزی ها جزء سوابق کاری دانشجو، مشارکت ندادن دانشجو در تصمیم گیری های مربوط به برنامه ریزی کارآموزی، کم توجهی به امکانات رفاهی مثلاً یک اتاق برای دانشجویان پرستاری در بیمارستان ها متناسب با شأن دانشجو، نداشتن جایگاه مناسب در بخش و همکاری ناکافی کارکنان بخش با دانشجو بود. در کل از بین مشکلات آموزش بالینی با اولویت اول، مهم ترین مشکل در نظر نگرفتن کمترین امکانات رفاهی مثلاً یک اتاق برای دانشجویان پرستاری در بیمارستان ها متناسب با شأن دانشجو مربوط بعد محیطی بوده است. نتیجه گیری: وضعیت آموزش بالینی در رشته پرستاری نیازمند تدوین برنامه هایی جهت افزایش میزان مشارکت دانشجویان، مربیان و پرسنل پرستاری در برنامه ریزی های کارآموزی و همچنین مشارکت دانشکده ها و مراکز آموزشی درمانی برای تأمین امکانات رفاهی در محیط های بالین برای دانشجویان پرستاری می باشد. علاوه بر این در نظر گرفتن دوره کارورزی جزء سوابق کاری دانشجویان پرستاری، می تواند منجر به افزایش انگیزه و توانمندی آن ها در دوران آموزش بالینی و ایجاد نگرش مثبت در رابطه با آینده شغلی شان شود.